Jacques-Émile RUHLMANN
1879 - 1933
Niektórzy widzieli w stylu Art Deco odpowiedź na styl Art Nouveau, często uważany za zbyt żywiołowy i szkodliwy dla dobrego smaku.
Można to równie dobrze uznać za jego przedłużenie, z wszechobecnymi badaniami zdobniczymi, którym towarzyszy bardziej formalny rygor.
Jacques-Emile Ruhlmannnależy zaliczyć do kategorii tradycjonalistów. On sam twierdzi, że jest dziedzictwem z końca XVIII wieku we Francji.
Nazywano go w swoim czasie „Reisenersztuka dekoracyjna” w odniesieniu do ulubionego stolarza Marie-Antoinette i mistrza w tworzeniu mebli w stylu Ludwika XVI.
Jacques-Émile Ruhlmann był samoukiem i rozpoczął karierę w Salon d'Automne w 1913 roku.
Jego międzynarodowy rozgłos nastąpił po sukcesie jego „Hotelu Kolekcjonera” zbudowanego przez Pierre'a Patouta na Wystawę w 1925 r. Do tego czasu był znany ogółowi społeczeństwa, a jego dzieła były zamówieniami na zlecenie bogatych, uprzywilejowanych klientów.
Te kreacje mebli są zasadniczo wykonane z rzadkich materiałów i cennych esencji: heban Macassar, palisander, kość słoniowa, masa perłowa, skorupa żółwia.
Jest także projektantem wnętrz, a także sygnowanymi kolekcjami obić ściennych i dywanów do wnętrz.
Zaprojektował także dekoracje do Pałacu Elizejskiego i różnych budynków Republiki, na wystawę kolonialną z 1931 r. I liniowiec Île-de-France.
Chociaż większość jego projektów mebli pochodzi sprzed 1920 roku, jest on jednak uznawany za jednego z emblematycznych przedstawicieli stylu 1925, który w latach 60. zostanie przemianowany na Art Deco.
